குறளின் குரல் - 9

அதிகாரம்: 89. உட்பகை
குறள் எண்: 881

நிழல்நீரு மின்னாத வின்னா தமர்நீரு
மின்னாவா மின்னா செயின்.

நிழல் நீரும் இன்னாத இன்னா தமர்நீரும்
இன்னா ஆம் இன்னா செயின்.

விளக்கம்:

நிழலிலுள்ள நீர்நிலையின் நீரானது, நுகரும் காலத்தில் இன்பம் தருவதாகத்தான் இருக்கும். ஆனால் பிறிதொரு காலத்தில் அதுவே நோய் விளைவிக்கும் தன்மையுடையதாக மாறும்.
அதுபோலத் தீய இயல்புடையவரின் உட்பகை ஆரம்ப காலத்தில் இன்பம் தருவதாகத் தோன்றினாலும், இறுதியில் துன்பமே விளைவிக்கும்.

--------------------

அதிகாரம்: 8. அன்புடைமை
குறள் எண்: 78

அன்பகத் தில்லா உயிர்வாழ்க்கை வன்பாற்கண்
வற்றல் மரந்தளிர்த் தற்று.

அன்பு அகத்து இல்லா உயிர்வாழ்க்கை வன்பாற்கண்
வற்றல்மரம் தளிர்த்தற்று.

விளக்கம்:

வன்மையான மேட்டு / பாலை நிலத்தில் உள்ள மரம் காய்ந்து போய், துளிர்க்கும் வழியில்லாது நிலையற்ற தன்மையுடன் தவித்திருக்கும்.

அது போல், அன்பு என்னும் ஈரம் உள்ளத்தில் இல்லாதவரின் வாழ்க்கையும் உலர்ந்த தன்மையுடன் தளிர்க்க இயலாமல் தவித்திருக்கும்.

--------------------

அதிகாரம்: 12. நடுவு நிலைமை
குறள் எண்: 115.

கேடும் பெருக்கமு மில்லல்ல நெஞ்சத்துக்
கோடாமை சான்றோர்க் கணி.

கேடும் பெருக்கம் இல் அல்ல; நெஞ்சத்துக்
கோடாமை சான்றோர்க்கு அணி.

விளக்கம்:

வாழ்வில் செல்வம் அழிவதும், செல்வம் பெருகுவதும் இல்லாதது அல்ல; அனைவருக்கும் ஏற்படுவதுதான்.

செல்வம் நிலையானது அல்ல. அத்தகைய நிலையற்ற ஒன்றுக்காக மனம் தவறி, நடுவுநிலைமை தவறி நடப்பது அழகல்ல.

நெஞ்சத்தில் நடுவுநிலைமை கொண்டு, இடர் வந்த போதும் அந்நெறியிலிருந்து தவறாமல் வாழ்தலே சான்றோர்க்கு அழகாகும்.

--------------------

அதிகாரம்: 21. தீவினை அச்சம்
குறள் எண்: 205

இலனென்று தீயவை செய்யற்க செய்யி
னிலனாகு மற்றும் பெயர்த்து.

'இலன்' என்று தீயவை செய்யற்க; செய்யின்,
இலன் ஆகும் மற்றும் பெயர்த்து.

விளக்கம்:

'பொருள் வளம் இல்லாதவன் ஆகிவிட்டேனே' என்று மனம் வருந்தி, பொருள் ஈட்டுவதற்காகத் தீய செயல்கள் செய்யாமல் தவிர்க்க வேண்டும்.

அவ்வாறு தீயவை செய்ய முற்பட்டால் அனைத்தும் இழந்து மீண்டும் மீண்டும் வறுமையைச் சந்திக்க நேரிடும்.
---------------

அதிகாரம்: 90. பெரியாரைப் பிழையாமை
குறள் எண்: 891

ஆற்றுவா ராற்ற லிகழாமை போற்றுவார்
போற்றலு ளெல்லாந் தலை.

ஆற்றுவார் ஆற்றல் இகழாமை, போற்றுவார்
போற்றலுள் எல்லாம் தலை.

விளக்கம்:

தாம் எடுத்துக்கொண்ட காரியத்தை முடிக்கவல்லவர்களின் துணையை இகழ்ந்து அலட்சியம் செய்து ஒதுக்குதல் கூடாது.

தமக்குத் தீங்கு வரக்கூடாது என்று தற்காத்துக் கொள்பவர்கள் செய்து கொள்ள வேண்டிய காவல்களுள், இதுவே முதாலான, சிறந்த காவலாகும்